Zondag 22 januari 2017 / De Hoofdwacht aan het Vrijthof in Maastricht / 15.00 uur (zaal open 14.30 uur) / entree: 10 euro (inclusief drankje)
Ensemble 88 en Stichting Maastrichtse Componisten
Voordracht: studenten Toneelacademie Maastricht
Het gezamenlijke nieuwjaarsconcert van Ensemble 88 en de Stichting Maastrichtse Componisten staat in het teken van Europe Calling, het programma dat herdenkt dat 25 jaar geleden het Verdrag van Maastricht werd ondertekend. Tijdens dit concert wordt hedendaagse klassieke muziek uitgevoerd uit drie landen die in de loop van die 25 jaar zijn toegetreden tot de Europese Unie: Oostenrijk, Litouwen en Roemenië. Deze muziek wordt gelardeerd met drie korte composities van de Maastrichtse componist Henry Du Mont (1610-1684), zowel in hun oorspronkelijke staat als bewerkt door compositiestudenten van Conservatorium Maastricht.
Studenten van Toneelacademie Maastricht dragen korte teksten voor uit de drie landen, die de toetreding tot de EU belichten.
Programma
Henry Du Mont – Allemande à 3
Joep van Leeuwen – Mestreech, Mestreech, Mestreech
Giannis Montesantos – Fugue 01
Doina Rotaru – Ca o doina
Tiberiu Olah – Sonate for Clarinet
Henri Du Mont – Pavane à 3
Iago Hermo Martànez – Ce n’est pas une Pavane
Vykintas Baltakas – Eine kleine Nachtmusik
Henri Du Mont – Allemande à 4
Willie Arets searching 01
Thomas Larcher – My Illness is the Medicine I Need
Musicians
Anne Davids (fluit), Els Crommen (sopraan), Jean-Pol Zanutel (cello), Johan Naus (klarinet), Paul Pankert (viool), Wouter Bergenhuizen (piano)
Voor tickets (ook verkrijgbaar aan de dagkassa) klik hier
Toelichting
Hoewel Henri Du Mont (1610-1684) in Borgloon werd geboren en een groot deel van zijn leven werkzaam was in Parijs (waar hij ook stierf), kan hij met recht een Maastrichts componist worden genoemd: hij was van 1621 tot 1629 koorknaap en van 1629 tot 1632 organist van de Onze Lieve-Vrouwebasiliek en tot 1676 kanunnik van het kapittel van Sint-Servaas, wat voor hem een gegarandeerde bron van inkomsten was. Bovendien was hij getrouwd met de dochter van burgemeester Loyens van Maastricht.
Dumont was naast organist en kapelmeester (van de Parijse hofkapel) componist van (vooral) kerkmuziek: missen, psalmen, motetten, magnificats en orgelwerken. Verder ook van chansons en composities voor viola en klavecimbel. De vandaag gespeelde korte instrumentale stukken stammen uit zijn Cantica Sacra uit 1657.
Doina Rotaru (1951) studeerde onder anderen bij Tiberiu Olah in Boekarest en Theo Loevendi in Amsterdam. Ze schreef meer dan honderd composities in allerlei genres: kamer-, koor- en orkestmuziek, elektronische muziek en muziek voor theater. Behalve als componist is ze actief als docent, geeft ze workshops over de hele wereld en heeft ze zitting in internationale muziekjury’s.
Ca o Doina is het derde deel van Mithya, een compositie voor fluit solo uit 2007. De titel betekent: Als een ‘Doina’, een traditioneel Roemeens liefdeslied. De titels van de andere delen zijn Ca o rugaciune (Als een gebed) en Ca o Colinda (als een ‘Colinda’, een Roemeens kerstliedje).
Tiberiu Olah (of Tibor Oláh) (1928 – 2002) was een van de belangrijkste Roemeense componisten van de twintigste eeuw. Hij studeerde aan de conservatoria van Cluj, Moskou en Darmstadt en gaf vanaf 1958 les aan het conservatorium van Boekarest. Onder zijn leerlingen bevinden zich bekende namen als Horatiu Radulescu en Doina Rotaru. Als componist was het vooral actief op het gebied van oratorium en cantate. Daarnaast schreef hij orkest-, film – en kamermuziek. Olah was in zijn land ook bekend als poppenspeler.
Olah liet zich in zijn werk inspireren door de traditionele Roemeens (Transsylvaanse) volksmuziek en Byzanthijnse kerkmuziek, die hij transformeerde in concertmuziek d.m.v. chromatische, melodische, ritmische en harmonische veranderingen en vermenging met modern idioom. Zijn sonate voor klarinet (1963) is geschreven voor de Roemeense klarinettist Aurelian Octav Popov. Ze behoort tot de cyclus van vijf composities met de titel Homage a Brâncusi, waarin Olah de symboliek (vliegen, vrijheid) in het beeldhouwwerk The Majestic Bird van de Roemeense beeldhouwer probeert te vangen in de expressieve mogelijkheden van het instrument.
Vykintas Baltakas (Vilnius, 1972) verkaste in 1993 naar Karlsruhe, waar hij studeerde bij Wolfgang Rihm (compositie) en Andreas Weiss (directie) en intensief samenwerkte met Peter Eötvös. Momenteel doceert hij compositie aan Conservatorium Maastricht. Zijn fysieke breuk met zijn vaderland had ook een esthetische ommekeer tot gevolg: hij liet zijn interesse in de volksmuziek van zijn land varen ten faveure van een modernistische, harmonische taal die virtuositeit vereist en een zekere ‘brutaliteit’ niet vreemd is.
Eine kleine Nachtmusik is een wiegenliedje – een miniatuur op slechts één snaar van de viool – dat de componist naar eigen zeggen regelmatig voor zijn dochters zingt. De compositie is opgebouwd uit vele korte ideeën, volgens het principe dat een groot beeld is samengesteld uit vele kleine beelden. Behalve de titel is er geen muzikale verwijzing naar Mozart, die hij overigens zeer bewondert.
De internationaal gevierde Oostenrijkse componist, pianist en intendant Thomas Larcher (1963) behoort tot de interessantste en creatiefste kunstenaars van zijn generatie. Zijn muziek is innovatief en pakkend tegelijkertijd en beweegt zich binnen het spanningsveld tussen experimentele speeltechnieken en het bewust teruggrijpen op tradities. Na aanvankelijk vooral voor ‘zijn’ instrument, de piano, te hebben gecomponeerd, schreef hij vanaf het begin van deze eeuw diverse orkestwerken. Zijn bijzondere interesse voor de zangstem komt onder meer tot uitdrukking in My Illness is The Medicin I Need voor sopraan en pianotrio (2002). In dit werk gebruikt hij citaten uit interviews uit nummer 47 van het Benetton-magazine Colors, dat de titel Madness/Follia draagt. De gekozen teksten zijn citaten van patiënten uit psychiatrische klinieken in de hele wereld. De zangeres spreekt in deze teksten met of tegen zichzelf. Er is weinig geëxalteerde expressie in haar stem, zodat de teksten alle ruimte krijgen om voor zich te spreken.