Nieuwjaarsconcert

Programma:

Paul Pankert LAPS-LAB, 2023 keyboard, klarinet, glazen en elektronica

Sarah Wéry EROICAEROICAEROICA, 2019 altfluit, cello, piano, zang en stenen

Branka Popović From Rayleigh to Mie (2019) piano

Rutger Muller EXORCISM 2018 piano, perc, fl, vl, cl, elektronica

musici:
Wouter Bergenhuizen, piano
Anne Davids, fluit
Paul Pankert, viool, elektronica
Cornelia Briese, cello
Johan Naus, klarinet
Jan van den Boomen, slagwerk
Rutger Muller, elektronica

Mini Portret Sarah Wéry
Voor mij is de jonge Brusselse componiste Sarah Wéry waarschijnlijk een van de interessantste spelers in de Belgische muziekscène.
Haar stijl kan niet op deze manier beschreven of gecategoriseerd worden, want haar composities zijn altijd sculpturaal, altijd theatraal en altijd politiek. Vooral als vrouwelijke componist in een beroep dat nog steeds sterk door mannen wordt gedomineerd, bevragen haar werken sociale normen en sociale waarden op een indringende maar nooit
sociale normen en sociale structuren in haar werken.
Sarah Wéry over haar werk:

EROICAEROICAEROICA is een stuk dat is gemaakt in samenwerking met het O3 trio. Het stelt heldendom ter discussie in zijn dagelijkse, intieme en niet flamboyante of mythische aspect. Kan heldendom een huiselijke kwaliteit zijn?
Ik stel voor dat de keuze om zichzelf bepaalde therapieën toe te passen, om een vrouw wel of geen abortus te laten plegen, om gewelddadige taken of banen uit te voeren, heroïsche keuzes zijn. Ik probeer een droomachtige geluidskaart te maken van de interne reis van het beginpunt naar een onzichtbare en onzichtbare heldendaad van dit type. Het uitvoeren van een daad met extreme gevolgen, de prijs kennen, maar het toch doen, soms elke dag, voor niemand en voor niemand anders dan omwille van de mogelijkheden.
Het stuk is bedoeld om ontroerend, helder en luchtig te zijn.

Rutger
Concreet…. heb ik zelf een electroakoestisch stuk genaamd Exorcism. Ik heb het eerder op verschillende manieren uitgevoerd met de in Brussel wonende performers/dansers Andre Chapatte en Nathaniel Moore.
Het is een vrij extreem stuk, opbouwende van meditatief naar overweldigend (vooral qua tempo). Lijkt mij wel heel te gek om verder uit te breiden naar een versie met Ensemble 88 als live-instrumentalisten. Het stuk gaat over het verliezen van controle (binnen een rituele / sociale context), dus op een bepaalde manier ook
over het bewust (mogen) verliezen van je “vrije wil”. 
“Schommelend tussen meditatieve gongs en overweldigende speedcore ritmes, onderzoekt de muziek en performance Exorcism de mogelijkheid van een exorcistisch ritueel tijdens een ondergrondse clubnacht. Terwijl experimenterend met fusies van extreem snelle ritmes en meditatieve soundscapes, begon componist Rutger Muller zich af te vragen: kunnen ritmes een gevoel van exorcisme oproepen door de drempel van rationeel begrip te overschrijden?
Kan ritme (paradoxaal genoeg) van ons eisen dat we ons gevoel voor ritme loslaten om te kunnen dansen?
Kunnen we de spirituele essentie van een exorcisme blootleggen, vrij van onze vooropgezette (religieuze) ideeën? Kunnen we diep in de chaos duiken en onze eigen lichamelijke expressies en rituelen ontdekken? Exorcism daagt dansers en performancekunstenaars uit om deze vragen te beantwoorden via de paradox van het gebruik van controle (ritueel) om manieren te vinden om te improviseren (controle verliezen).
Gongs spelen een rol in de voorstelling omdat ze stabiliteit (een meditatieve grondtoon) laten samensmelten met chaos (eindeloze kosmische tonen).”

Paul:
Laps-Lab voor keyboard, klarinet, 5 wijnglazen, elektronica en gamecontroller
Hoe klinkt het als een componist vrijwillig de comfortzone van ons standaard 12-toonssysteem verlaat
en besluit om het octaaf in tien gelijke delen te verdelen, en de toonhoogtes en timbres van deze tien noten vervolgens
van deze tien tonen met een joystick?
Hoe voelt de klarinettist zich als hij de gedeeltelijke controle over zijn noten moet opgeven, omdat deze door
ringmodulatoren worden gekruist met willekeurig gestemde glazen en vreemde interferentieklanken produceren.
Wat is er aan de hand met de componisten en uitvoerders? Gaan ze vrijwillig zulke uitgebreide en inspannende aan uit vrije wil, of is het een onbewust geforceerd streven naar het nieuwe en het onontdekte?

Video:
TRIO O3 – “EROICAEROICAEROICA” Sarah Wéry – YouTube
PLRALS Pourquoi Les Riches Aiment Le Silence on Vimeo